Βυθίστηκα σε υγρά σεντόνια
θάλασσα λεία μέχρι τον ορίζοντα,
παραδομένη στη ζέστη..
Κι ο ήλιος έσμιγε με τα νερά..
Σπίθες βουβές στα ρεύματα
βουλιάζανε ηδονικά..
Μες τις θαλασσινές σπηλιές με τα κρυφά περάσματα
μες τις πληγές των φόβων μου βαθιά
σε θολό υγρό κι αιώνιο,
εκεί που ανθίζει κοράλλι κόκκινο σαν αίμα...
Μια φωτεινή αιχμή σε μήτρα σκοτεινή.