Γέρνουν τὰ χρόνια μου
πρὸς μιὰ δύση ἀκαθόριστη
μὲς στὰ μαβιὰ παράπονα τῆς μνήμης·
καὶ τὰ βαραίνει ἀπέραντη θλίψη
παρόμοια κείνης ποὺ πνίγει τὰ βράδια
ὅταν στὴ θάλασσα πλάι
ξαναθυμόμαστε τὰ περασμένα.