Αν είναι ν’ αποκοιμηθώ
Και να πνιγώ στη σούπα
Θα σκαρφαλώσω να σωθώ
Στης μάγισσας τη σκούπα

Ν’ αρχίσω τα φακίρικα
Με φίλτρα και με μάγια
και να τους στείλω κήρυκα
Τη μοναξιά τη κάργια

Να μείνουν στα αζήτητα
όλες οι εξουσίες
Να τις πατούν αλύπητα
Οι αμαξοστοιχίες

Και `γω σαν το αεράκι
Στ’ ουρανού το μπαλκονάκι
Φουσκωμένο μπαλονάκι
Να τους κάνω «μπαμ»
Να παθαίνουν οι λακέδες
Της ζωής μου οι χαβαλέδες
όλοι αυτοί οι σκερβελέδες
μόνιμο σαρδάμ

Αν είναι να `μαι αριθμός
Στατιστικής αξίας
Καλύτερα πρωθυπουργός
Της πλήρους απραξίας

Κι αν πρέπει να συναλλαγώ
Με την οικονομία
Τους τραπεζίτες προτιμώ
Στην οδοντοστοιχία

Μα αν πρέπει να `μαι συνεργός
Στο μπάχαλο του κόσμου
Ας γίνω πυροτεχνουργός
Κι ένα φιτίλι δώσ’ ‘μου