Ὅσαις φοραίς, ἀγάπη μου,
στὴν ἐκκλησιὰ σὲ σμίγω,
τὸ στόμα δὲν ἀνοίγω
μία προσευχὴ νὰ πῶ.

Ἐσὲ τηράω κ’ αἰσθάνομαι,
ἐνῷ κοντά σου μένω,
τὸ πνεῦμα μου κλεισμένο
σὲ κύκλο μαγικό.

Θαρρῶντας πῶς ἁμάρτησα,
τὸ μέρος ποὖσαι ἀφίνω·
φτερὰ στὸ νοῦ μου δίνω,
καὶ φεύγω ἀπὸ τὴ γῆ.

Μὲ φλογισμένη δέηση
στὸν οὐρανὸ προστρέχω,
καὶ πλέον σιμά μου σ’ ἔχω,
ὅσο ἀνεβαίνω ἐκεῖ.