Μου λείπουν οι παλιές θάλασσες, τα τραγούδια που αφήσαμε μισά,
κι ένας νοτιάς ανακάτευε τα μαλλιά των κοριτσιών,
θα μπορούσες να τα πεις και νύχτα, η ποίηση έρχεται μετά κι απαιτεί
όλο απαιτεί, όνειρα μεγάλα στα οποία μπαινοβγαίνεις,
γιατί τα παράθυρά τους ξεχάστηκαν ανοιχτά, στο μεταξύ,
επινοείς ιστορίες, οφείλεις κάτι να καταθέσεις, κάτι σαν το κέρμα
που άκουγες να πέφτει στον κουμπαρά κι όταν τον σπάζατε
δεν αγοράζατε τη φωνή ενός αηδονιού κάτω απ'το φεγγάρι,
τα χρόνια ήσαν δύσκολα κι ιδρωμένα, σαν τις παλάμες του πατέρα,
δεν πετούσατε κέρμα στο πηγάδι, κάνοντας μια ευχή,
γιατί τ'άστρα έπεφταν στις μακρινές καλαμιές και δεν προλαβαίνατε,
μου λείπουν οι θάλασσες.