Αφροδίτη του πάλκου
Του πορνείου του βάλτου
Μεθυσμένη μπαλάντα
Στο απόλυτο πάντα
Κάποιας κόλασης

Ποιος γυρνά τον τροχό σου
Ποιος ματώνει το φως σου
Ποιος σε χάραξε
Το κορμί να πετάξεις
Προσωπείο ν’ αλλάξεις
Μα η ψυχή σου δεν άλλαξε

Νιώσε ψυχή μου, νιώσε
την παρουσία της
Νιώσε στα κύτταρα σου
Την εφηβεία της
Κοίτα πως τη δικάζει
Τούτο το ένστικτο
Παίζει και κοροϊδεύει
Σα να `ναι ψεύτικο

Ποια παράξενη δίνη
Κολασμένων καμίνι
Σε μεγάλωσε
Εωσφόρου μνημείο
Προφητείας μαντείο
Σε ζωγράφισε

Θηλυκό γεννημένο
Μ’ ένα σώμα χαμένο
Σε άντρα βάδισμα
Απειλή και αιτία
Στης ζωής τη πορεία
Του μυαλού παραστράτημα

Μούσα των πειρασμών μου
Της φύσης μάγισσα
Εσύ που δίνεις στο πρόσωπο μου
Του Αδάμ το χάρισμα
Μείνει κοντά μείνε
Μείνει κι αγάπα με
Σάρκα μεσ’ το παιχνίδι
Για πάντα κράτα με