Πού να σταθώ για ν’ αγναντέψω, τη ζωή μου;
αυτή την άγνωστη!
Πώς να στερήσω το πέταγμα στη φαντασία μου;
Αυτή την ατέλειωτη!
Με τι να χορτάσω, την απορία μου;
Αυτή την αχόρταγη!
Κι όμως αρνηθήκαν να μας πουν
την Α λ ή θ ε ι α
για να τρομάζουμε!
Κάθε φορά στο αντίκρυσμά της
(μας συνεπήρε κι η άγνοια!)
Και τώρα σε τι να πιστέψουμε.
Στην Α λ ή θ ε ι α
ή στο "καθιερωμένο;"