Κωπηλατούσε στο κατακερματισμένο λευκό
ανάμεσα στα κομμάτια κόκκινοι δίαυλοι
απειθάρχητης κόπωσης
ρουφήχτρες που του αποσπούν τα κουπιά
συνθλιμμένες αντοχές
στην άναρχη δόμηση της τσιγαρίλας
στην παγωμένη αποδόμηση του καφέ
στη θλιβερή αναδόμηση της μνήμης
και δίνες, μόνο δίνες
να έλκουν τα ναυάγια της ξεκούρασης
στο διασταλμένο κενό της κόρης
των ματιών του

Πάνω στο γραφείο με τη λάμπα αναμμένη
η αϋπνία πυροβόλησε τα βλέφαρα.