Δίπλα σε κάθε γραμμή, υπάρχει ένα κενό.
Είναι ο ίσκιος που η γραμμή προβάλλει
ή το υπόδειγμα, που αντιγράφει;
Τι συγκρατεί, εν πάση περιπτώσει, τη γραμμή
και πως δε χάνεται μες στο κενό;

Κάτω από κάθε χρώμα, υπάρχει ένα κενό.
Κάθε χρώμα είναι η γέννηση μιας αβύσσου
ή μονάχα η κατοικήσιμη επιφάνειά της;
Τι λέει, εν πάση περιπτώσει, έτσι το χρώμα
και τι θα έλεγε αν δεν υπήρχε το κενό;

Μέσα σε κάθε σώμα, υπάρχει ένα κενό.
Είναι το σώμα καταφύγιο της ανυπαρξίας
ή μονάχα μια παρεξήγηση ανάμεσα στις κόγχες του;
Γιατί όμως τότε, αντί για σώμα
Να μην υπάρχουνε διάφορες πυκνότητες κενού;

Ακόμα και στην σκέψη υπάρχει το κενό.
Είναι μια προϋπόθεση της σκέψης
ή είν’ αντίθετα η σκέψη που το φτιάχνει;
Όμως, γιατί τόσα φαντάσματα φαντασμάτων
και όχι το κενό στην πλήρη του κενότητα;