Δρόμος χωρίς κέλυφος
γυμνός χειμώνας γλιστράει
από τα μάτια σου
πέφτουν χωρίς βάρος οι λέξεις.

Δεν έμαθες ποτέ γραμματική
τα ουσιαστικά και τα χωρίς ουσία
λόγια των ανθρώπων
οι προθέσεις σου άγνωστες
σχίζουν τις ώρες ως το βράδυ.

Πάλι θα δεις στον ύπνο σου χαρτιά
θα συμπληρώσεις άγραφες αιτήσεις
με κόκκινο μελάνι θα ζητάς επιστροφή
να σου ανοίξουν τις πόρτες.

Πώς βρέθηκες εδώ στην ερημιά
σε νωπές υδατογραφίες να βουλιάζεις
τρίβεις το πάτωμα να φύγει η σκουριά
τόσα χρόνια δεν έβλεπες τα σημάδια
ξένα πατήματα πάνω στο σώμα σου
έγραφαν ρυτίδες.

Τατουάζ με γυμνά σπαθιά
κόβουν ακόμα κάθε μέρα
την ανάσα σου.