Το φιλί μύριζε μυστικισμό κι αλληγορία
Η ματιά πυρκαγιά γοητείας πονούσε
Βαδίζαμε αγκαλιά κάτω απ’ τα λιανοτράγουδα
Παγωμένα τα χνώτα κι οι καρδιές εκκρεμές λαχταρούσαν.
Γέμισε λοιπόν το στόμα με φύλλα δάφνης
Βάψε τα χείλη στο χρώμα του κερασιού
Κι ας σφυρίξουμε έρωτα στην παλιά γειτονιά
Εκεί που οι άνθρωποι έχουν ακόμη γυρτούς τους ώμους
Κι ευωδιάζει ολόγυρα αγιόκλημα κι εμπιστοσύνη.
Έλα να γαληνέψουμε στη γλυκιά θαλπωρή της νύχτας
Τ’ αστέρια ξέρουν να κρατάνε μυστικά
Ν’ αφήσουμε έξω τις σκέψεις κι ας οπλίσουμε όνειρα
Ζωή ν’ αδράξουμε σε εθνική οδό
Για παρατεταμένες κατάλληλη προσπεράσεις.