Ο χειμώνας είν’ αγόρι
Μ’ ένα αδέξιο πανωφόρι
Που γυρνάει τις νύχτες και μεθάει

Ανταμώνει τις νυφάδες
Στων σπιτιών τις χαραμάδες
Ξενιτεύεται μεσ’ τα φιλιά

Τις νυφάδες ξελογιάζει
Στο χορό τις δοκιμάζει
Ψάχνει εκείνη ήλιο που έχει
Τον Απρίλη που ν’ αντέχει

Ο χειμώνας είναι αγόρι
Θέλει τη λευκή τη κόρη
Το γοβάκι να ταιριάξει
Τη χιονάτη του ν’ αρπάξει

Ο χειμώνας ψάχνει φίλη
Μα φοβάται τον Απρίλη
Και ζητάει απ’ τις νεράιδες
Να του βρουν κι άλλες νυφάδες

Μην του λέτε για αγάπη
Μόνο ψάξτε τη χιονάτη
Που ’χει τατουάζ στην πλάτη
Έναν ήλιο για προστάτη

Μη μιλάτε του χειμώνα
Μόνο βρειτε του κρυψώνα
Η νιφάδα του θα λιώσει
Λίγο πριν να ξημερώσει

Μη μιλάτε του χειμώνα