Είναι η ψυχή μου κόκκινη σκουριά
λιωμένο σίδερο.

Είναι η ψυχή μου άσπρη γάζα
κι απορροφά το πέλαγος.

Έπειτα έρχεται σκοτάδι
και το ποίημα
βρέφος που δε γεννήθηκε ακόμα
θηλάζει αίμα
το νερό που το ποτίζω.