Μια με τις ψείρες πιάνεσαι
μια τις βελόνες φτιάνεις
κι από το γλυκοχάραμα, αγάπη μου
την καθαρίστρα κάνεις

Από τον πέμπτο έφυγες
σε ισόγειο τώρα μένεις
της κοινωνίας τα σκαλιά αγάπη μου
ολοταχώς διαβαίνεις

Μα ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή
η καθαριότης μένει
εδώ που μ’ έριξε η βρωμιά, αγάπη μου
κανένας δεν αντέχει

Σήμερα που πληθύνανε
τα βάσανα εξαίφνης
παίρνεις το πούλμαν των εννιά, αγάπη μου
και στην Αθήνα φεύγεις

Μη το ξεχάσεις αύριο
τηλέφωνο να πάρεις
Αφού όμως το σώμα σου, αγάπη μου
πρώτα καλά ξεβγάλεις

Και του Θανάση πέστονα
όσο κι αν καθαρίσει
Ψείρες, τσιμπούρια και κοριοί, Θανάση μου
θα ξαναρθούν στο σπίτι

Κι ο Κύριλλος, Θανάση μου
αν είν’ ζευγάρι ακόμη
η αιτία είναι μόνο μια, Θανάση μου
η αντικαθαριότης