εμείς όλο και πιο στραβά

και ανορθόδοξα



άσε τους άλλους

αυτοί πατούν στα ισώματα

ευτυχείς στα καθαρά παπούτσια τους

στα ρούχα τα καινούργια τους

φιλτράροντας τα ψεύτικα τα χάδια

σώματα απόντα

μάτια κενά

κι έπειτα τι έχουν να θυμούνται;



στα λασπωμένα ρείθρα

η ζωή στα ζάρια παίζει την ανάσα της

και ο δρόμος με αθόρυβη τη χλεύη του

για το ορθό και το αψεγάδιαστο

ακολουθεί πανάρχαια πορεία

πάντοτε ανάποδα

στην άλλη όχθη

στη λάθος πλευρά του δρόμου

εκεί η οδυνηρή αλήθεια.