Ένα ένα
κόβω τα κλαδιά μου.

Τα ξεραίνω
σαν τα αισθήματα
που πνίγω κάθε βράδυ
μη βγάλουν φύλλα
και με τυλίξουν.

Έπειτα,
με ευλάβεια
τα ακουμπώ
στο έδαφος
τους τραγουδώ
ένα δημοτικό
και τα θάβω
στο μεγάλο άνοιγμα
του κήπου.