Αν και χιόνιζε, εκείνη τη χρονιά
μάζεψα, απ’ τα κάλαντα, ένα πενηντάρι-
αγόρασα, λοιπόν, στη μάνα μια ραπτομηχανή Singer,
να μεταποιεί φθαρμένα ρούχα, να τη χρησιμοποιούν
οι μοδίστρες, στο χειμωνιάτικο ημίφως,
με τις καρφίτσες στο στόμα,
μετατρέποντας τα υφάσματα του καταστήματος Αρβανίτη,
-2ας Νοεμβρίου και Παγασών, μετά την αερογέφυρα-
σε ταγιέρ και φούστες, ξεπατικωμένα από φιγουρίνια.

Τώρα που εκείνη φόρεσε τα γκρίζα φτερά της και πέταξε
ανοίγω τη μηχανή και γυρίζω τη ρόδα,
ψάλλοντας το "καλήν ημέραν άρχοντες",
έστω κι αν δεν πλησιάζουν Χριστούγεννα.

Tί άλλο να κάνω, για να φέρω πίσω
ένα πεισματάρη χρόνο;