Το παιδί αυτό που περιφέρετε σήμερα
στις πιο πλούσιες γειτονιές και στις πλατείες
των ατιμασμένων πόλεων του κόσμου
(με τον σύζυγο να προπορεύεται
παίζοντας στο ακορντεόν
παλιά ρουμάνικα τραγούδια,
που δυναμώνουν στο άκουσμά τους
τη δυστυχία και την απόγνωση,
απαιτώντας λίγα χρήματα με δουλοπρέπεια),
θα σας εγκαταλείψει όταν μεγαλώσει
και μάθει πως με τα κουρέλια που του φορούσατε
κι αφήνοντάς το άπλυτο για μήνες
με τα ξεραμένα δάκρυα πάνω στα μάγουλα,
πάσχιζε ένα καιρό
ν’ αποσπάσει τη συμπόνια και το έλεος
από ανθρώπους ακοινώνητους και απαθείς.