Γεννηθήκαμε από τη συνουσία της βροχής
Απ’ την απαρηγόρητη παρήχηση άσκοπων λέξεων
Στο τελευταίο σκαλοπάτι του πνιγμού
Στην έσχατη συναστρία της σελήνης.
Πίνοντας τεμάχια έρωτα και πήγματα πάθους μεγαλώσαμε.
Και τώρα που η ζωή τρέχει με επιτάχυνση
Αμετανόητα δακρύζουμε σε διάφανες κλεψύδρες
Έχοντας ένα γαρύφαλλο ανοιχτό στο γερασμένο πέτο
Ενθύμιο ακριβό κι απαράλλακτο μιας πολυτάραχης ζωής.