Τραγουδώ έναν ύμνο εξέγερσης
λιονταρίσια στους καιρούς αποκρίνομαι
τη φωτιά μου δίνω στους ηττημένους
και στους απελπισμένους
της σάρκας μου τα φτερά·
μάταιοι σου φαίνονται οι λόγοι μου
και οι ρυθμοί μου περασμένοι
- Δε σε χρειάζεται ο κόσμος - σκέφτεσαι
και μακραίνεις από κοντά μου γρήγορα·
Θα με χρειαστεί σου απαντώ·
όταν λοιπόν θα σηκωθείς
θα με βρεις δίπλα σου
εμένα που ήδη όρθιος είμαι
τον ύμνο μου της εξέγερσης
θα φέρεις στα χείλη σου
εσύ
μαζί με στόματα μυριάδες
των βουνών μου θα νιώσεις τη βοή
και των θαλασσών μου το κύμα
και στον βράχο μου
τη χαραγμένη μου λέξη
αγκαλιάζοντας
το κρυφό της νόημα θα συλλάβεις -
Είμαι ο ερχόμενος.