Τίποτε δε ζει χωρίς τη μνήμη.
Μα πόσα αλήθεια να χωρέσει.
Να επισημάνει και να διασώσει
Από τη δίνη της ζωής.
Απ’ του καιρού τη λήθη.
Να τ’ αξιολογήσει ανάλογα
με της καρδιάς τους δείκτες
και τα πειστήρια
του συν και πλην
ακριβολογημένα τυπικά.
Για να τα καταθέσει
στην Τράπεζα Αίματος
όπου στις φλέβες λειτουργεί
της οικουμένης.
Σπόρους αζήτητους της γνώσης.
Τους περιμένει η μάνα Γη
ν’ ανθίσει να βλαστήσει
να δέσει τους γλυκόχυμους
καρπούς για μια μελλούμενη
καινούρια μέρα.