Τι μεγάλα γλέντια ἔχω ἐκεῖ πέρα!
μὲ κυρὰ καὶ δοῦλα παίζω καὶ γελῶ,
ὁ ἀνώτερός μου λείπει νύκτα μέρα
κι’ ὅλα του τὰ χρέη μόνος ἐκτελῶ.

Τρατατάμ! Τρουμπέταις, σάκκος καὶ τρεχάλα,
στ’ ἄρματα φωνάζει τὸ κηφηναριό,
κι’ ἐγὼ πότε τρέχω στῆς κυρᾶς τὴ σάλα,
πότε ζαχαρόνω μὲς στὸ μαγειριό.

Στὸ Σταυρὸ ἀπάνω τρέχει τὸ λεφοῦσι...
ἔξω πιὰ μαράζι καὶ πολέμου φόβοι,
ἔφοδο στὴ δοῦλα, στὴν κυρὰ-γιουροῦσι,
καὶ ὁ λοχαγός μου κἄπου θὰ τὰ κόβῃ.