Εχω μια θλίψη
από πάγο
μια κουκκίδα πάνω
στο δέρμα
που αποσιωπάται
μια μεταλλική μοναξιά
πράσινη
όπως τα καράβια.

Γυαλίζει σκοτάδι
τρίζουν
οι μισάνοιχτοι φόβοι
στο βυθό
ψάχνω το κλειδί
ν’ ανοίξω τις λέξεις
πέφτουν και σπάνε
σαν ρόδια
γίνονται συλλαβές
δεν μπορώ να μιλήσω.