Ἑλλάς! Ἡρώων καὶ μουσῶν ἑστία δοξασμένη,
ὤ, πόσους θρήνους ἔχυνες ματαίως πειρωμένη
νὰ θραύσῃς τὰ δεσμά σου!
Καὶ πόσας ὕβρεις κ’ ἐμπαιγμοὺς ἀντέττασσον οἱ ξένοι
εἰς τὰ παράπονά σου.

Σίγα, τῆς ἀρχαιότητος σκιὰ καὶ μύθων πλάσμα!
Ἀπὸ τὴν πάλαι δόξαν σου μικρὸν χωρίζει χάσμα
τὴν τωρινὴν δουλείαν.
Ξύπνα καὶ ψάλλε, σ’ ἔλεγον, τοῦ Ἁρμοδίου τᾆσμα
καὶ τὴν Ἐλευθερίαν.

Τοιαύτας ἥκουες πικρὰς τῶν ξένων εἰρωνίας,
καὶ μόνη σωτηεία σου κατὰ τῆς δεσποιτείας
τυράννων ἀνοσίων,
μόνη σοὶ ἔμενεν ἐλπὶς τὸ πῦρ τὸ τῆς θρησκείας
καὶ ἀνδρικὸς βραχίων.

Τὸ πῦρ ἐκεῖνο σήμερον ὁρμητικὸν ἡπλώθη
καὶ τῆς σημαίας ὁ σταυρὸς ἐνδόξως ἀνυψώθη
στὴν γηραλέαν γῆν σου.
Ἡ θάλασσα ἀντήχησεν, ἡ γῆ ἀνεστατώθη
μὲ τὴν ἀνέγερσίν σου.

Ἠγέρθης καὶ ἐκτύπησες. - Βλέπω σωροὺς πτωμάτων,
καὶ βλέπω τοὺς τυράννους σου πετῶντες τἄρματά των,
πρὸς σὲ νὰ γονατίζουν.
Εἶναι ἐλέους ᾆρά γε καιρός. - Τὰ αἵματά των
τὸ ἔδαφος ποτίζουν.

Σταυροῦ σημαία ἱερὰ κυμαίν’ εἰς τὸν ἀέρα!
Χαῖρε τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, χαῖρε λαμπρὰ ἡμέρα
τῆς ἀνεξαρτησίας!
Ὦ, χαῖρε· χαῖρε μία πανταχοῦ πληρώνει τὸν αἰθέρα
φωνὴ ἐλευθερίας.