Η άνοιξη κυλάει σαν νερό σαν δέντρο
Τα παιδιά βουτάνε μέσα της σωρό
Κρατώντας στα χέρια πορτοκάλια
Και μια στιλπνή πεδιάδα κάνουν
Από κορμιά από ζεστές φωνές
Από ιαχές που ανεβοκατεβαίνουν

Στριμώχνονται τα περιστέρια να κοιτάξουν
Οι κοπέλες έρχονται στα παραθύρια
Ίσως θα πέσουν μέσα στη λίμνη
Ίσως θα σηκώσουν τ’ αγόρια απ’ το νερό
Να τα χαϊδέψουν αυτές κι οι άντρες
Να τα καμαρώσουν αλλά φεύγει ο χρόνος

Προτού πούνε την επιθυμία τους
Απομακραίνεται ο κορμός της άνοιξης
Τα παιδιά μάς αποχαιρετάνε
Το καλοκαίρι θα έρθει με τον τζίτζικα
Χωρίς νερό για να μη δούμε πια τίποτα ωραίο

Ίσαμε την άλλη άνοιξη.