Η άνοιξη σαν έκλεισε τα μάτια
Ήταν γιομάτη θόρυβο

Είχε το πρόσωπο ξανθό
Απ’ το μεθύσι

Τα μαλλιά
Της σκέπαζαν τον ύπνο

Είχε τρέξει στο δάσος
Και ονειρεύονταν τον ουρανό

Γιατί λυπότανε
Που δεν της έμειναν λουλούδια

Να χαρίσει
Στον ουρανό

Τα είχε χαρίσει όλα
Στην καρδιά μας

Και είχε φύγει
Να μην την ξαναδούμε

Να μη ζητάμε πια
Να μη θέλουμε πια

Δικό της δώρο.