Η γραφειοκρατία μπήκε μέσα στο αίμα μου
το αίμα μου αρρώστησε κι αδειάζει.
Λυσσάω νιώθοντας να τρέχει μέσα μου
το άδειο αίμα της γραφειοκρατίας,
εγώ που λάτρεψα τον ταύρο και το μαύρο αίμα του,
σκυλιάζω που σαν τα’ αδέσποτο σκυλί,
σκύβω και γλείφω το άδειο αίμα της γραφειοκρατίας.

Ω ασβεστωμένοι τοίχοι, παραθάλασσα και φρέσκοι ουρανοί
στον πάτο της οθόνης μου!

Είχα αυτιά και μάτια και το μαύρο αίμα μου
ένοιωθε πότε περνάει ο Βάκχος κι η πομπή του,
έτρεχα και προσκυνούσα.

Χωρίς αυτιά και μάτια,
με τ’ άδειο αίμα της γραφειοκρατίας
καταγής,
μέσα στο χιόνι της οθόνης.