Κανείς εκεί δεν ήξερε
πού κρυβόταν η Εύβοια
πίσω από ποιες ομίχλες, ποιους ήλιους, ποιες
σακατεμένες μνήμες

η τόσο κοντινή μας Εύβοια
έτσι ν΄άπλωνες
το χέρι κολυμπώντας θα την έφτανες
μα ωστόσο άφαντη
ο βουτηχτής
είπε να ορμήσει να τη φέρει
μα η Εύβοια
δεν ήταν δαχτυλίδι, δεν ήταν αργυρό κροντήρι
ήταν η αντικρινή στεριά
δίπλα μας και για πάντα χαμένη

η Εύβοια
δε βρισκόταν σε βάθη θαλασσών
αλλά σε βάθη ονείρων
σε βάθη ναυαγισμένων σωμάτων

βγήκε
μέσ΄από αραχνιασμένα βιβλία
κι ένας καλός θεός
πρόσταξε “γενηθήτω φως'
και βέβαια τίποτα δεν έγινε
μονάχα
κάποιος παράξενος προφήτης, μύστης, τσαρλατάνος
κατέθεσε στην άμμο το χρησμό του
“τα πάντα είναι ζήτημα ορίων
φως ή σκοτάδι όρκο δεν παίρνω - μα αυτό
θα πρέπει νά΄ναι σύγχυση ορίων - πέσατε
σε δύσκολους καιρούς - όλα μπλεγμένα'

η Εύβοια πάντα απρόσιτη
καλά κρυμμένη πίσω από σκιές
ομίχλες, ήλιους, ιδεολογίες
σκληρή όπως το κουκούτσι του μύθου
ένα ασήκωτο βάρος.