Η ζωή σου είναι φτερό
Και μονάκριβο φτερό για μονάκριβο ταξίδι

Είσαι ο ευλογημένος ψυχογιός
Και δεν ξέρεις το παιχνίδι της ψευτιάς
Που σαλεύει εμάς τα φρένα
Και δεν ξέρεις
Από κομπορρημοσύνη

Ενώ εσύ υψώνεσαι
Εμείς δουλεύουμε το κύμα
Μας χρειάζεται η θάλασσα
Για να αιστανθούμε τη ζωή μας
Το ύφος της θάλασσας
Μας σηκώνει απ’ τη γη
Μας χαρίζει πορεία
Μας σπρώχνει ενάντια στους ανέμους
Ενάντια στον ορίζοντα
Έτσι με τα χέρια ανοικτά
Με στήθος που το χτυπούν οι γλάροι
Με πρόσωπο που γίνεται φως
Το φως της ημέρας
Το φως της δικής σου χαράς
Ευλογημένε φίλε.