Ήταν η ανάσα της καυτή,
κόχλαζε μέσα της ο πόθος,
χυτά μαλλιά φιγούρα ξωτική,
μάτια λάγνα βλέμμα γόμφος.

Αλησμόνητη αγάπη στη ζωή,
απ’ όλες η πιο μεγάλη,
απ’ το νου μου ακόμη δεν μπορεί,
να σε βγάλει καμία άλλη.

Των λουλουδιών την ευωδιά,
τ’ Απρίλη είχε και του Μάη,
μελωδική φωνή πουλιού λαλιά,
κελαρυστού νερού βοή στο ρέμα που κυλάει.

Ερωτικό ταξίδι μακρινό,
κάναμε στο σύμπαν,
ως τ’ ουρανού τ’ αστέρι το πιο αλαργινό,
τα μάτια της με πήγαν.