Τὰ ποθητά τους μέρη
ἐκεῖ ἀστοχοῦν οἱ ξένοι,
γιατὶ ἀναπνέουν ἀέρι,
γιατὶ πατοῦν μία γῆ,
ὁποῦ μὲ μάγια δένει
καὶ σῶμα καὶ ψυχή.

Δὲ θέλει ἀναζητήσῃς
τὴν ἀκριβή σου χώρα,
ὅταν καὶ σὺ ἀποχτήσῃς
σὲ τέτοια κατοικιὰ
μὲ χίλια οὐράνια δῶρα
καὶ ἀγάπης εὐτυχιά.

Ἐκεῖ μαργαριτάρια
στοὺς πελαγήσιους ἄμμους
γιὰ τ’ ἄσπρα σου ποδάρια
θὰ σπέρνω βράδυ αὐγή,
σὰ ζηλεμένους γάμους
θὰ κάνωμε μαζί.

Διπλὴ μοῦ δίνουν βία
τὰ λόγια ποῦ σοῦ λέω·
νὰ φύγωμε εἶναι χρεία,
νὰ φύγωμε γοργά.
Ὀπίσω, πλάσμα ὡραῖο,
μὴ γύρῃς μία ματιά. -

Στὸ ξένο περιγιάλι
δροσάτη ἐβγῆκε ἡ κόρη,
καί, ἀπὸ μίαν ἄκρη `ς ἄλλη,
αἰσθάνθηκαν ἐκεῖ
δέντρα, βλαστάρια, σπόροι
μαγιάτικη πνοή.

Γιὰ χρόνους ὁ διαβάτης
ἀκούει πουρνὸ καὶ βράδυ,
βγαλμένο τ’ ὄνομά της
ἀπὸ τὰ κρύα νερά,
σὲ ράχη, σὲ λαγκάδι
νὰ ἠχολογάῃ μακριά.

Σβυέται σταὶς αὔραις, ὅπου
πετάει παρόμοιος ἦχος,
καὶ τ’ ὄνομα τοῦ τόπου,
ἐκεῖνο ποῦ παντοῦ
εἶχε δοξάσει ὁ στίχος
τοῦ ἀθάνατου Τυφλοῦ.

Ὁ θεῖος ἐρωτεμένος
τὴν Κόρκυρά του κράζει·
καί, τόσο μαγεμένος
καθένας μένει ἐκεῖ,
ποῦ Κόρκυρα ὀνομάζει
καὶ τ’ ὄμορφο νησί.