|
Στίχοι: Στάθης Κομνηνός
Μουσική: Αμελοποίητα
Αμάδες είμαστε σε χέρια παιδικά
Που σκορπούν νεροποντή το παιχνίδι
Στη νύχτα ζεσταμένες απ’ την ανάσα του
Πλαγιασμένες δίπλα του σα νόημα αγαθό
Ανίδεο από εγκατάλειψη
Στα πανάσπιλα παιδικά χέρια ;
Ποιος θα πει ; Ποιος μπορεί;
Αλήθεια Αλήθεια με πικραλίδες δεξιώνεις τούς δρομείς σου
Κάθε είδους οικουμενικό μαρ ή συνοικιακά μαρόρ
Ώστε απολελυμένοι
Εξοδούχοι ονειροπόλοι
να περιπλανιώμαστε αθίγγανοι στην έρημό σου;
Όν παίδες ευλογείτε
Μια πρόταση άραγε η αλήθεια ή μια επίσκεψη ;
Του τριαντάφυλλου το ερυθρό πότ’ είναι ερυθρότερο
Όταν την πόρτα μας χτυπά να γίνει αγκάλη
Ή όταν μπογιατζήδες σφυρίζοντας το εξαργυρώνουν στους τοίχους;
Πειθήνια αν και ηρωικά σκύβει μια κεφαλή
Ή εξουσιαστικά προς αγαλλίαση όλων των κήπων;
Της μέρας το φως γλώσσα βγάζει στο όνειρο
ή ν’ αντρωθεί στάζει στα χείλη του γάλα;
Όν παίδες ευλογείτε
Αλήθεια, είν’ η αλήθεια ζυγαριά φιλιού και αγκαλιάς ;
Διαιτητής πόθων ηφαιστειογενών;
Ταμιούχος πλαγκτογενούς ολονυχτίας
Στο λυγμικό Δέος της μορφής του;
Έφεξε τόσο που δειλιάζω
Μη, μη, ρουφηγμένη κυκλοφορεί που σύγκορμος τρέμω
Σ `όλες τις ομόκεντρες δίνες λιγνεύει η τελεία της
Λεωφόρος το ερωτηματικό της.
Αδιάφορον.
Επιούσια τόλμη
Α-παραίτητο Δωρικό Δείπνο για άοπλους δύο
Στρώνεται τραπεζομάντηλο θαλασσινός αγέρας.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 343 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|