Ήταν αιώνες θλιβεροί πνιγμένοι στην απάτη
το πιο ακραίο βδέλυγμα το βάφτιζαν αχάτη
ακολουθούσαν οι λαοί σα να `βλεπαν το φως τους
ενώ τους οδηγούσε ο χυδαίος εαυτός τους
που αδίστακτοι δημαγωγοί τον έστηναν μνημείο
για να λατρεύουν σαν ναό το απέραντο πορνείο
όπου είχε ενθρονιστεί Μεγάλη Πόρνη η Γλώσσα
που ρημαγμένη ρόγχαζε σαν στερεμένη κλώσα,
ανήμπορη απ’ τη φύση της ν’ αντισταθεί στην βία
που ασκούσαν μες στη μήτρα της δημόσια θηρία
η γλώσσα ήταν το όργανο κι ο στόχος μιας οχείας
μέσα στον στείρο πυρετό μιας μαύρης ευωχίας
μες σε κραυγές παράφορης κι άφατης απληστίας
παιζόταν το Μυστήριο μιας έμμονης ληστείας
με συνεργούς και μέτοχους αφηνιασμένα πλήθη
που η ψυχή τους άρχιζε και τέλειωνε στη λήθη,
κι αρχιερείς κάποιες φρικτά αντεστραμμένες φάτσες
που έκρυβαν στρεβλές προκατακλυσμιαίες ράτσες,
φύλα ανθρώπων ισχυρά στον κόσμο της κραιπάλης
ανένδοτα στο γήπεδο της κερδοφόρας πάλης
χωρίς κανέναν δισταγμό στον διασυρμό οσίων
για την ικανοποίηση σχεδίων ανοσίων
που λέξεις τα συγκάλυπταν με πέπλα ασφαλείας
για να κρατιέται μυστικό το απόθεμα της λείας
και να πλανώνται οι λαοί που γνώριζαν την πλάνη
και στήριζαν το σχέδιο που `χαν οι λαοπλάνοι.