Ήταν ο δρόμος μας ελαφρός
Είχαμε το νου γεμάτο έρωτα
Για όμορφες γυναίκες
Και τις θύμησες νωπές
Μας προβόδαγε ο χτύπος
Της χαράς άλλων ανθρώπων
Μας ακλούθαε η προσευχή
Τόσων κοριτσιών...

Τ’ άλογα μας φέρναν οι άνεμοι
Τα φιλιά σχεδόν
Βλέπαμε φλόγες τις χώρες
Όπου διαβαίναμε
Αγαπούσαμε το χώμα
Τον αγέρα τα ονείρατά μας
Αλλά πιο τρελά
Τον ορίζοντα.