Ξυπνάει τη νύχτα και βυθίζεται
μες στον καθρέφτη.
Κρύβει τη μύτη του, τα μάτια μισοκλείνει∙
αλλάζει τα μαλλιά, φαντάζεται τα δόντια.

Θα `ταν αλλιώς τα πράγματα...

Μ’ αυτή την ίδια μοίρα σ’ ένα ωραίο περίβλημα.
Σε σώμα μέσα σαν κι αυτά που δεν κατάλαβαν
τη σημασία τους ανάμεσά μας
και σβήνουνε τόσο νωρίς σε χέρια ανάξια.