Θα σηκώσω κάτι σαν το κυπαρίσσι
Με τα δόντια από τη γη
Θα τραβήξω από τη θήκη το μαχαίρι
Για να πλύνω την ντροπή

Ποια μεσάνυχτα είναι τούτα που φορτώνουν
Πάνω στη δική μου ράχη;

Ξακουσμένη μουσική
Φάνηκε στην ώρα επάνω
Γλίτωσε και μας τραβά
Ήρθε τόνισε τα μάτια
Που όλο τραγουδάν
Και όλο σου ρωτάν
Να τα μουσκέψεις με το χέρι σου
Να μοσχομυρίσουν
Να πετάξουν μια φωνή
Και να σωπάσουν
Και να ζήσουν
Με τα παλαμάκια
Που και τώρα ακούγονται
Απ’ τα δέντρα απ’ τα νερά.