Στα υπαίθρια γλέντια μας
άφηνε κάπου μακριά τον άνδρα της
–ήταν μεγάλοι, κάπως γερασμένοι και οι δύο–
κι έπιανε θέση ανάμεσα σε λεβέντες.
«Θέλω άνδρες», φώναζε, «άνδρες να κάθονται
δίπλα, απέναντί μου».
Ήταν καλοδεχούμενη γιατί ήξερε να δίνει κέφι,
να δημιουργεί ατμόσφαιρα.
Ήταν καλοδεχούμενη γιατί τους παίνευε
κι έλεγε γλυκό λόγο στον καθένα τους.

Ξεπερνούσε ευπρέπειες και προσχήματα.
Οποιαδήποτε αφοσίωση απ’ τους άνδρες που πλεύριζε
δεν περίμενε – ούτε είχε αυταπάτες να ελπίζει.

Μια παράσταση έδινε και γλεντούσε.