Καρποί της γλυκύτατης αναδυομένης Αθήνας
Ουρανοί και κήποι
Ποιος μπορεί να σας προφέρει
Σε στιγμές φυγής
Από την ισορροπία της καρδιάς;
Σε καιρούς ελαφρότατου πολέμου
Που τη στερεότητα του μετάλλου
Μεταβάλλουν σε ψευδάνθρωπο
Εγωπαθή

Ωστόσο
Οι μουσικές κλαίουν
Σ’ όλα τα στόματα
Μ’ όλους τους ήχους
Οι άντρες ή νοσταλγούν
Ή θα νοσταλγήσουν τον έρωτα
Οι γυναίκες έχασαν το ρυθμό τους
Άλλοι άνθρωποι θα έρθουν
Με το αίσθημα της δικαιοσύνης
Και της αγάπης
Τότε η τωρινή πλάνη
Θα γίνει πέταμα στις χαμηλές κορφές
Της πλάσης.