Σῦρε ἀλύπητη στὰ ξένα·
τὴ θερμή μου εὐχὴ σοῦ δίνω.
Μὴν ἰδῇς ἂν δάκρυα χύνω,
ἂν τὰ σπλάχνα μου πονοῦν.

Δείχνουν μάτια δακρυσμένα
χαιρετῶντας σε κ’ οἱ νέοι,
μὀνολότι ὁ νοῦς τους λέει
πὤχουν πάλε νὰ σὲ ἰδοῦν.

Τέτοια ἐγὼ δὲ θρέφω ἐλπίδα·
εἶμαι γέρος, καὶ σὲ λίγο
γιὰ ταξεῖδι θὲ νὰ φύγω
ποῦ δὲν ἔχει γυρισμό.

Χωρισμένη ἀπ’ τὴν πατρίδα,
μὲ πολλοὺς κ’ ἐμὲ θυμήσου,
ποῦ λαβαίνω τὸ φιλί σου
σὰν τὸν ὕστερο ἀσπασμό.