Κάτω ἀμέσως τἄρματα, μᾶς λέγει κι’ ἡ Ἀγγλία,
κάτω ἀμέσως τἄρματα, γενναῖοι πολεμάρχοι,
ἂς παύσῃ πιὰ ὁ πόλεμος καὶ ἡ ἀνωμαλία,
καὶ πόλεως εἰρηνικῆς ὁ βασιλεὺς ἂς ἄρχῃ.
Κάτω ἀμέσως τἄρματα, γιατί, ἂν κουνηθῆτεε,
ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς βεβαίως θὰ χαθῆτε.

Λοιπὸν ἀφοῦ τὸ θέλετε, φιλέλληνες προστάται,
τίνάζομεν τὸν πόλεμον στοὺς τέσσαρας ἀνέμους...
γνωρίζομεν πὼς πάντοτε θερμῶς μᾶς ἀγαπᾶτε,
καὶ δι’ αὐτὸ δὲν θέλετε νὰ κάμωμε πολέμους.
Γνωρίζομεν πὼς ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τῶν πάλαι χρόνων
εἶναι φροντὶς σας διαρκὴς καὶ μέλημά σας μόνον.

Γνωρίζομεν πρὸς χάριν μας, ἀγαπητοὶ Ἐγγλέζοι,
πὼς παραβλέπετε κι’ αὐτὴν τὴν δόξαν τῆς Ἀγγλίας,
γνωρίζομεν τι αἴσθημα τὰ στήθη σας πιέζει
διὰ τὴν γῆν τοῦ μέλλοντος καὶ τῆς χρυσῆς εὐκλείας.
Γνωρίζομεν τι σκέπτεσθε καὶ δι’ αὐτὴν τήν χώραν
καὶ πὼς μὲ τὴν κουβέντα μας σκοτόνετε τὴν ὥραν.

Ἐν τούτοις ἐξορκίζομεν τὴν φίλην Βρεττανίαν
εἰς τῶν προγόνων τὰς σκιὰς νὰ μὴ μὰς ἐμποδίζῃ
νὰ γράψωμεν ψηφίσματα καὶ λόγους μὲ μανίαν
καὶ τοὺς Βουλγάρους ὁ καθεὶς ἀφόβως νὰ ὑβρίζῃ.
Νὰ κάμνωμεν ποιήματα μὲ στίχους φλογερούς,
καὶ Μακεδόνων φάλαγγας καὶ λόχους ἱερούς.

Ἂς ἐπιτρέψουν κι’ εἰς ἡμᾶς οἱ Τόρεις καὶ οἱ Οὐΐγοι
νὰ πάσχωμεν ἐνίοτε ἀπὸ ἐρεθισμούς
κι’ εἰς τὴν Ἑλλάδα κίνησις νὰ φαίνεται ὀλίγη
καὶ νὰ διασκεδάζωμεν μὲ τοὺς ἐξοπλισμούς.
Ἂς ἐπιτρέπουν κι’ εἰς ἡμᾶς τοὺς ταπεινοὺς των δούλους
ὀλίγην διασκέδασιν χωρὶς σκοποὺς ὑπούλους.

Ὤ! ναί, Ἀγγλία, κάμε μας καὶ τοῦτο τὸ χατῆρι,
πρὸς σὲ τὰς χεῖρας τείνομεν ὡς εὐσεβὴς Ἰμάμης...
ὁ νέος Ἕλλην πώποτε τὸ ξίφος δὲν θὰ σύρῃ
ἐνόσῳ μένουν δι’ αὐτὸν Προστάτιδες Δυνάμεις.
Ὤ! ναί, Τζὼν-Μποὺλ ἀγαπητοὶ καὶ φίλοι μας προστᾶται.
Ὁ πόλεμός μας ἀπὸ σᾶς καὶ μόνον ἐξαρτᾶται.