Παραδόξως, εργαστήκαμε σκληρά
να αποποιηθούμε την ποίηση,
ως δώρο του αγγέλου μας,
γέμισε η ψυχή
σπασμένα νυχτερινά ομοιότυπα, καθρεφτάκια,
κόμπους ηλέκτρου,
άδεια πηγάδια,

η ποίηση είναι το απλό κι ανεπίστρεπτα φευγαλέο,
απερίγραπτο και υπερούσιο, άναρχο κι ατέρμον,
η σιωπή κι ό,τι κυοφορεί μυστικά αυτή η σιωπή

και δακρύζουμε με κάθε "ωσάν", τίποτε
δεν είναι το ίδιο με κάτι άλλο,
οι μυστικοί πατέρες θα μπορούσαν
να ερμηνεύσουν το τί, το γιατί και το πώς,

όμως εμείς κρατιόμαστε από ανθρωπομορφισμούς,
περιμένουμε να συνεχίσει ο Ιβάν Καραμάζωφ την ερμηνεία
του ποιήματός του, μ'όποια παραδοξολογία, αντί να ζήσουμε
το φιλί του Ιησού, ως κρατουμένου, στον Μεγάλο Ιεροεξεταστή

και την απομάκρυνσή του, μέσα στη νύχτα.