Λίγο μετά την πτώση των τειχών
της Βαβυλώνας
ένα μωρό παιδί γεννήθηκε
μέσα στα ερείπια.

Ποιητή το βάφτισε η στάχτη
κι είχε για συντροφιά του
ένα καταγάλανο άστρο.

Στο μεγάλο βιβλίο της Ζωής
προς το τέλος
σημειώνεται ότι:

“το παιδί αυτό ρίζωσε σε τόπο
βροχερό
χτίζοντας μια πόλη όλο αίμα
και δίνοντάς της το δυσοίωνο
όνομα

Βαβέλ”.