Ταγμένος μεσοπέλαγα
εκεί που σπέρνει άσπρα φίδια ο αίολος
από το σούρουπο ως το χάραμα
κοιτάζοντας ψηλά καθρέφτες φωτεινούς της απουσίας
και πίνοντας τη δακρυσμένη θάλασσα
είδα να χάνονται βουβοί στον μελανό πολτό
εφέστιοι θεοί
φίλοι μου παιδικοί ένας ένας
είδα να χάνονται γονείς κι αδέρφια
ταγμένος μεσοπέλαγα
μόνος με τα σβησμένα μάτια τους
περιδεής κι αγέρωχος
κοιτάζοντας ψηλά καθρέφτες φωτεινούς της απουσίας.