Πες μου αν ακούς τη δυνατή βουή

αν φτάνει ως εκεί ο ήχος των νερών

τρέχουν χαρούμενα στη θάλασσα

κάτω απ’ τα φρέσκα φύλλα πλατανιών της άνοιξης



πες μου αν ακούς τον ήχο των νερών

είχαμε φέτος τις πολλές βροχές Μάρτη κι Απρίλη

τώρα ένα πρόσχαρο φεγγάρι σημαδεύει

διαδρομές στον ουρανό, περάσματα της νύχτας



και τρέχουν τα βαθιά νερά στην κοίτη τους

να βρουν τη θάλασσα, τον κόσμο που τους έλειψε καιρό

γοργά περνούν τις δίνες και τους καταρράχτες

βουίζουν την αρχαία τους περιπέτεια



σκεπάζουν τις απεγνωσμένες φωνές των αηδονιών

σκεπάζουν όποιον ήχο συναντήσουν

σκεπάζουν τη φωνή μου, όμως

την παίρνουνε, την κουβαλούν μαζί τους



κι είναι η φωνή μου γάργαρα νερά

τρέχει χαρούμενη στη θάλασσα.