Μετρώντας το μαύρο και το λευκό
εκείνων,
που φίμωσαν τις ώρες της σπασμένης
γέννας,
με φονικό και λησμονιά.

Αφήσαμε τη νίκη ενέχυρο στα σπίτια των προγόνων.

Άδεια πλέον
τα σπίτια αυτά,
αφημένα στη δόξα
του πρώτου ωμέγα
κι έπειτα
στα όψιμα χρόνια
του άλφα.

Ακούγονται επίμονα οι ήχοι
του σαρακοφαγωμένου χρόνου
επάνω στα κεραμίδια.

Από τότε, οι άνεμοι γεννούν
ρήματα μοιχείας,
στο τίποτα της στέγης
και η στέγη
στο κουράγιο του ανέμου
φυσάει
γυμνό αιώνα.

Λαθρεμπόριο ανέμων λοιπόν
στις αρχές του έτους,
σε όσους καρτερούν τη ρημαγμένη βροχή,
την πρώτη του κατακλυσμού,
κι ας είναι
στην αγορά,
η θάλασσα, το μπλε και η ομίχλη,
πληθωριστικά ποιήματα,
σε παλιωμένες κάμαρες,
με παιδικά παιχνίδια.

Σάπιος βοριάς της Κορσικής
στην τολμηρή σιωπή
της ποίησης.

Με αυτούς και με αυτούς τους ανοίκειους
τρόπους
η γλώσσα ξεβράστηκε
σε χειροποίητα χαρτιά,
να μην τη βρει
η λήθη της ανθολογίας
των συγγενών,
που
ήξεραν αδέλφια, θείους
και ξαδέλφια του
πρόστυχου ανθολόγου.