Άσε τα μάτια σου πλησίστια να βυθιστούν
στα έκθαμβα μάτια των παιδιών

ανθισμένα στο λάμδα του ήλιου
και το ωμέγα των άστρων
ξαφνιασμένα
λίγο πριν αιφνιδιάσουν τον επίπεδο κόσμο
βουρκωμένα
στην πρώτη αφή της οδύνης
απ’ τον ωκεανό που ανεξήγητα γνωρίζουν

ήδη έμαθες όσα μπορείς να μάθεις
ό,τι κι αν σου επιφυλάσσει η διαδρομή
ήδη αναγνώρισες την αρχή
που είναι τέλος και γράφεται με θήτα
το μέγιστο εκείνο θήτα
και τα μικρά έψιλον και όμικρον
που σε ορίζουν

άπλωσε τώρα φωτεινά στον κόσμο
τα χρώματα της μυστικής πηγής
τον ένδον πίνακα
που άξιος κρίθηκες ν’ ανακαλύψεις.