Μας εμέθυσε η σκιά
Με φυλλώματα τερπνά
Με κραυγές που κρύβονται
Κάτω από στάχτη
Και από εκεί ορέγονται τον ουρανό
Με λιποθυμίες σοφές
Και τρελές απογοητεύσεις

Οι καιροί μελαχρινές κοπέλες
Μας σαβάνωσαν

Η ατέρμονη σιωπή του ναού
Όταν ζυγώνουμε το θάνατο
Μας ελκύει

Το μυστήριο
Η αποθυμιά
Ω, τα κίτρινα ρόδα
Που ανασταίνονται
Ύστερα από μας
Και τα ονειρευόμαστε γυμνοί
Όταν μας εκατέλειψε κάθε πάθος.