Σάρκας σταρένιας σκοτεινή, κορμιού θρησκεία –
σπλάχνο μου ξόρκι έδεσες -φτερά την προσκυνούν-
σαλεύει και αναδύεται η Μαύρη Λειτουργία,
δράκοντες που αγάλλονται και λύκοι που υλακούν.

Νύχτα, και πάλι με γεννάς -με διώχνει πάντα η μέρα-
και με τη λέξη ψηλαφώ κι όλο γυρεύω
τον εκπεσόντα γιο και αρνούμαι τον Πατέρα
και ομολογώ έν βάπτισμα στη σάρκα που λατρεύω…

… Το τρομερό μου «Αμήν» στα πόδια σου αποθέτω,
να δούμε αν θά `σαι άξιος τού «Ωσαννά»,
για το κορμί της -ναι, η βασιλεία σου ελθέτω-
εσένα τώρα επικαλούμαι, Σατανά.