Δρόμος στο χρώμα της νυχτερινής σιγής
και ο διαβάτης μόνος
πυκνή βροχή πίσω απ’ τους φράχτες
το όρθιο μαυροπράσινο των δέντρων
προαύλια έρημα, γυμνά παράθυρα
κι οι φανοστάτες ηττημένοι απ’ το σκοτάδι
και ξαφνικά
μια εξώπορτα ανοίγει ξαφνικά
με χίλια χρώματα το φως
στο πρόσωπό της λάμπει κι ονειρεύεται

ναι, τόσο απλά
εκείνη, ο διαβάτης, άλλο τίποτα
με χίλια χρώματα ονειρεύεται το φως.