Πνοή στη σάρκινη αδράνεια
του υλικού
το βλέμμα Σου
αναδύει αδήλων όψεις
στου εν δυνάμει τον ορισμό.

Καμπυλόσχημες
μορφές αγαλμάτων
σμιλεύει
εντός μου
το βλέμμα Σου
με κινήσεις απαλού.

Καλλιτεχνεί
του αγαθού το αποτύπωμα
στα ηχοτοπία της δικής μου σιωπής
το βλέμμα Σου
με ψηλαφήματα αφής.

Σκοπούς εξουσίας
υποθάλπει
το βλέμμα Σου
με το λώρο για μίτο
να πλανιέμαι
στο δικό σου
σκοτάδι και φως
αινώντας τα έργα σου
νυν και αεί.

Το βλέμμα Σου
θα ανατέλλει
ώσπου
να δύσει
το βλέμμα μου.